Lapjesmarkt, maar geen lapjes (en een liedje over treinen)

Ik ging vandaag naar Utrecht, voor een aantal zaken, maar met name voor spullen voor Studio in de Haak projecten.

Ik liep na een wat korte nacht (het was gezellig gisteravond, maar Utrecht op zaterdagmiddag is niet grappig, dus ik wilde toch vroeg vertrekken) naar het station en luisterde, zoals altijd eigenlijk, op het perron naar Brenda tra i treni, een liedje dat zich afspeelt op het station. Als ik die cd opzet als ik van huis ga, komt dat liedje altijd precies als ik op het perron sta. Ik maakte maar eens een foto van het uitzicht dat voor mij bij het liedje is gaan horen.

Op de lapjesmarkt zag ik natuurlijk allemaal stofjes die ik wilde, maar ik was streng voor mezelf (eerst dingen maken van alles wat je nog hebt liggen, dan mag je weer nieuwe stofjes kopen!) en kocht alleen de fournituren die ik zocht voor eigen projecten en voor Studio in de Haak. Nee, dat is niet waar, ik kocht ook knopen. Knopen heb je nooit genoeg, namelijk. En van knopen word je heel gelukkig. En op de lapjesmarkt verkopen ze ze in bosjes voor 50 cent of een euro. Dus naar de lapjesmarkt gaan en geen lapjes kopen is moeilijk, maar naar de lapjesmarkt gaan en geen knopen kopen is onmogelijk.

De buit:

Linten voor de kraam van Studio in de Haak op het Paasevent in Lienden (zie hiernaast voor een linkje naar onze blog met de info), een bandje voor langs een rok voor mezelf, twee kleuren rekbare boordstof voor kinderrokjes (ja, ook ik heb 'Allemaal rokjes' gekocht!), dubbelzijdig vlieseline om applicaties te maken, roodwitblauw lint voor koninginnedagprojectjes, zeven soorten knoopjes, schelpjes voor Capitano Uncinetto (niet van de markt maar van de Xenos) en een bloem die ik op straat vond. Ik kan weer even vooruit!

Makkelijke paaseien

Nee, dat is geen typefout. Dat is een taalfout, en die maak ik expres, omdat ik eien gewoon een heel leuk woord vind (al ziet het er geschreven wel een beetje raar uit, dat moet ik toegeven, maar het klinkt leuk). Om dezelfde reden (om in paasthema te blijven) gebruik ik ook altijd het woord 'lammetjes' in alle talen die ik spreek, ook als ik het woord (lambs, agnelli...) wel ken.

Maar daar ging het niet om, het ging om makkelijke paaseien. Ter decoratie, wel te verstaan, ik ben nog altijd aan de vast, dus de eetbare varianten laat ik voor wat ze zijn.

Wat moet je doen? Eieren verwerken, en wel in het soort gerechten waarin eigeel en eiwit mogen mengen. In plaats van het ei zo hups te breken, maak je in beide 'polen' een gaatje (tikken met een keukenmesje) en blaas je het ei uit. De inhoud bereid je (omelet, roerei, cake...), de schaal spoel je goed uit (onderste gaatje dicht houden, water erin, andere gaatje ook dichthouden, schudden, blazen en dat een paar keer; ik kookte ze ook nog uit). En dan gaat er zo'n schattig krimpfolietje om, ken je die nog van vroeger? Ik kocht hele leuke bij de Tiger, maar andere winkels waar ze paasspullen verkopen, hebben ze ook. Folietje erom, ei even in kokend water en klaar!

Let wel op dat je niet te grote eieren hebt, zoals ik... dan moet je nog meer eieren eten. En je kunt ze ook mooi recht erom doen natuurlijk. Tja ach. Maar de folietjes zijn schattig, toch?

En als we het toch over pasen hebben: Studio in de Haak staat 2e paasdag op het Paasevent in Lienden, met heel veel (POPPETJE)s, slingers, dekens, tasjes, accessoires.... Kom je ook gezellig snuffelen bij onze kraam?

Crisisproof 'shoppen'

Twee vriendinnen van mij organiseerden gister een kledingruilparty. Helaas had ik net in december een tamelijk rigoreuze opruim gedaan in mijn kledingkast en 4 plastic zakken kleding weggedaan (de echte mooie dingen naar de markt voor het goede doel op school, de rest naar de kringloop), maar aan het gevraagde minimum van 5 items wist ik toch nog makkelijk te komen.

We waren met 7 dames, allemaal nog 'maagd' op het gebied van kledingruil (zoals een van de dames het mooi uitdrukte), dus in het begin vroegen we ons even af hoe we het zouden aanpakken, maar uiteindelijk vonden we een mooie middenweg tussen praktische organisatie en spontane chaos: ieder showde om de beurt wat ze in de aanbieding had, soms vergezeld van fantastische verkooppraatjes ('dames, wie is er nog vrijgezel, hiermee scoor je gegarandeerd!' of 'deze heb ik van de moeder van mijn ex gekregen, dus ik moet er vanaf!'), waarop iedereen liet weten of ze interesse had. Als maar een iemand het kledingstuk wilde, ging het bij haar op de stapel, als er meerdere gegadigden waren, ging het op het rek. Tussen de bedrijven door liep iedereen te passen. Toen alles geshowd en gepast was, werd de balans opgemaakt: ik heb dit van jou, jij hebt dat van mij, staan we dan quitte? Aan het eind van de avond moest er nog gestreden worden om enkele felbegeerde items ('ha, maar jij hebt dat al van mij, dus dan ga ik het winnen!') en uiteindelijk werd er ook nog het een en ander 'gratis' weggegeven ('neem vooral mee, ik pas er niet meer in!').

De eindconclusie van de avond was dat het een daverend succes was: iedereen was blij met haar 'nieuwe' kleren, blij ook om te zien dat kleding die met pijn in het hart wegging een goede bestemming had gevonden, en het was heel erg gezellig. We spraken af over een tijd zeker een herhaling te doen en om ook nog een keer wat te gaan drinken met allemaal een geruild item aan.

Ook crisisproof shoppen? Zo komt er van ruilen geen huilen:
* Houd de groep beperkt. Wij waren met 7 en dat was goed te doen, maar kostte al echt een lange avond.
* Zorg voor dames met min of meer dezelfde maten. Als iedereen een paar 'maatgenoten' heeft, valt er voor iedereen wat te ruilen.
* Zorg voor spiegels, zodat je goed kan passen.
* Denk na of je ook accessoires mee laat doen (maattechnisch fijn ruilmateriaal!), en evt. kleding van/voor partners en/of kinderen of bijv. zwangerschapskleding
* Laat iedereen iets lekkers of iets te drinken meenemen.

En dan nog even mijn score: ik hield van mijn aanbod slechts een rokje, een pet en een paar haarspullen over en kwam thuis met twee bloesjes, een tuniek, een rokje, een broekrok en een shirt. Om je kast leger te maken, werkt het niet echt :) maar aan een gezellige avond met vriendinnen gratis nieuwe kleren overhouden is toch niet gek!

Lenteliedjes

Het is lente. Het is ECHT lente! Ik fiets dagelijks langs allerschattigst springende lammetjes, de eendenmannetjes gedragen zich als ware hufters en ik heb al een paar kilometer op mn nieuwe rolschaatsen gemaakt. Tijd dus voor lenteliedjes! Twee van mijn favorieten: Lente in Twente voor het jeugdsentiment (ik ben geboren in Enschede en heb er tot mijn 16e gewoond) en Newroz voor het Italiaanse zongevoel (Newroz - op wel honderd manieren gespeld geloof ik trouwens- is het Perzische nieuwjaar, dat aan het begin van de lente wordt gevierd).

Als mijn talen mensen waren...

...dan konden we het goed vinden!

Nederlands zou een familielid zijn, iemand die ik van kinds af aan al mocht, met wie ik goed kan praten en samenwerken en met wie ik veel plezier heb. We hebben veel samen meegemaakt en aan een half woord genoeg.

Duits is dan een vriend van de familie of een familielid wat verder weg. Zo iemand die er al was toen je een kind was en met wie je naarmate je ouder werd, zelf ook meer contact kreeg. Vertrouwd, maar niet heel close.

Engels is een oude vriend of vriendin, iemand die ik al lang ken. We komen elkaar in het dagelijks leven veel tegen en hebben een vanzelfsprekend contact. We kennen elkaar goed en de relatie is gezellig en ontspannen.

Frans is ook een oude vriend, maar dan iemand met wie het contact is verwaterd. We spreken elkaar zelden en zijn niet erg meer op de hoogte van elkaars doen en laten. Toch weet ik, dat als ik weer contact zoek, het weer zal zijn als vanouds. Dat komt wel weer.

Een bijzondere band heb ik met Oud-Grieks en Latijn. Doordat het oude talen zijn, is het contact wat afstandelijker dan met de moderne talen, maar ik ken ze al wel lang en heel goed. We kunnen goed samenwerken met z'n drieën en hebben daarbij veel plezier. Ondanks dat ze wat verder van me afstaan, hebben we trouwens wel degelijk ook een persoonlijke emotionele band en ik hoef denk ik niet te zeggen dat ik ontzettend veel van ze houd.

Nieuw-Grieks heb ik leren kennen omdat vrienden ons zo graag aan elkaar wilden voorstellen. Ik was in eerste instantie niet bijzonder geïnteresseerd, maar gaf het een kans omdat ik wist dat Oud-Grieks en Nieuw-Grieks ook close zijn (wat ik zag als een aanbeveling natuurlijk) en werd al snel toch hopeloos verliefd. De relatie was een tijd heel intens, maar de afstand heeft de liefde uiteindelijk toch wat bekoeld. Echt weg zijn de gevoelens nooit gegaan, maar ze raakten wel heel erg op de achtergrond en we hebben al een tijd heel weinig contact.

En dan Italiaans. Die vond ik eigenlijk al interessant voor ik Nieuw-Grieks leerde kennen, maar ik was een beetje verlegen en ondernam geen actie. Toen we elkaar af en toe tegen begonnen te komen, heb ik voorzichtig toenadering gezocht, maar het heeft lang geduurd voordat ik echt een gesprek durfde aan te knopen. Inmiddels hebben we dagelijks contact, al blijft de afstand toch een belemmering, en klikt het super. Het is een liefde die me heel erg inspireert.

En nu heb ik plannen om naar Griekenland te gaan van de zomer. Zoek ik voorzichtig weer toenadering tot Nieuw-Grieks, maar ben ik ook bang de relatie met Italiaans daarmee te schaden. Grieks is mijn oude liefde en exotisch en interessant, maar met Italiaans heb ik inmiddels iets opgebouwd dat ik met Grieks al lang niet meer heb. Toch denk ik dat het met Grieks ook wel weer goed kan komen. Ik kan en wil niet kiezen, en ben dus blij dat mijn talen toch geen mensen zijn...

May I present: Capitano Uncinetto!

Eindelijk, ein-de-lijk is het zover: mijn superproject is klaar om te starten. O, wat ben ik trots, en o, wat ben ik verliefd!

Het begon met het liedje 'Que viva Tortuga' van de Modena City Ramblers (ja, die kwam je ook hier, hier, hier en hier al tegen; ik overweeg ze een eigen label te geven!). In dat liedje komt namelijk 'Capitano Uncino' voor, en het was alleen doordat ik ooit heb opgezocht dat een haaknaald in het Italiaans 'uncinetto' (letterlijk: haakje) heet, dat ik begreep wie dat was: Kapitein Haak. Met deze ontdekking gingen de radertjes in mijn hoofd draaien en in combinatie met de gebroken haaknaald die ik al eeuwen had liggen, ontstond zo het idee voor Capitano Uncinetto: een Italiaanse piraat met een haaknaald als haak. De Kapitein gaat hele spannende avonturen beleven hier, dus houd Tussen HAAKjes in de gaten!

Finally, fi-nal-ly: my super project is ready to get started. I am so proud and so in love!

It all started with the song 'Que viva Tortuga' by the Modena City Ramblers (yes, you also saw them here, here, here en here; I am considering giving them their own tag!). In this song there's 'Capitano Uncino', and it was only because I once looked up that the Italian word for crochet hook is 'uncinetto' (literally: little hook) that I understood who that was: Captain Hook. This discovery set my brain into motion and in combination with the broken crochet hook that had been lying around here forever, I got the idea to make Capitano Uncinetto: an Italian pirate with a crochet hook for a hook. The Captain is going to have very exciting adventures here, so keep an eye on Tussen HAAKjes!

Ramblers, dankjewel di nuovo per l'ispirazione!

Inspiratie voor wie meer tijd heeft dan ik...

Tijd is mijn vijand. Ik klaag altijd over tijdgebrek, maar dit jaar is het tot nu toe echt een ramp. Ik ben nog steeds lang niet klaar met het project waar ik zelf zo verliefd op ben, terwijl het gepland stond voor januari! Daarnaast liggen er nog twee projecten in wording en moet ik komende week aan nog iets anders beginnen. En helaas betekent tijdgebrek absoluut niet dat ik ook minder inspiratie heb. Nou ja, inspiratie is altijd goed natuurlijk, maar zonder tijd om er ook maar een fractie van uit te voeren, word ik er ook wel een beetje gek van, eerlijk gezegd.

Om het nog enig nut te laten hebben (misschien voel ik me dan iets beter) hier twee dingen die ik deze week tegen kwam en heel graag wil gaan proberen, ooit:

Time is my enemy. I never have enough time, but this year has been horrible in that respect so far. Unfortunately lack of time does not mean lack of inspiration. Or well, inspiration is good of course, but having no time to make anything with it is driving me a little crazy. Therefore two links for who does have time to make something nice:

1. Camel stitch. Een haaksteek die eruit ziet alsof het gebreid is. Lijkt me fantastisch voor een col. Het is gewoon een vaste, maar je steekt door een ander lusje, kan nooit moeilijk zijn. Een filmpje vind je hier.

1. Camel stitch. It's crochet, but it looks like it's knitted. You can find an instruction video here.

2. Plarn. Oftewel plastic yarn, gemaakt van plastic zakjes. Je maakt het door ronde stroken van een plastic zakje te knippen en die in elkaar te lussen. Ik vond het idee op Filo Ago-go, een Italiaanse blog, maar voor wie geen Italiaans kan, is hier ook een beschrijving in het Engels.

2. Plarn: plastic yarn, made of plastic bags. I found it on an Italian blog, Filo Ago-go, but you can find an English tutorial to make it here.

Mocht je er iets leuks mee maken, dan ben ik heel benieuwd!

In case you get creative with one of these, I'd love to see the result!

Ik houd van roze met zwart of grijs