Lapjesmarkt, maar geen lapjes (en een liedje over treinen)

Ik ging vandaag naar Utrecht, voor een aantal zaken, maar met name voor spullen voor Studio in de Haak projecten.

Ik liep na een wat korte nacht (het was gezellig gisteravond, maar Utrecht op zaterdagmiddag is niet grappig, dus ik wilde toch vroeg vertrekken) naar het station en luisterde, zoals altijd eigenlijk, op het perron naar Brenda tra i treni, een liedje dat zich afspeelt op het station. Als ik die cd opzet als ik van huis ga, komt dat liedje altijd precies als ik op het perron sta. Ik maakte maar eens een foto van het uitzicht dat voor mij bij het liedje is gaan horen.

Op de lapjesmarkt zag ik natuurlijk allemaal stofjes die ik wilde, maar ik was streng voor mezelf (eerst dingen maken van alles wat je nog hebt liggen, dan mag je weer nieuwe stofjes kopen!) en kocht alleen de fournituren die ik zocht voor eigen projecten en voor Studio in de Haak. Nee, dat is niet waar, ik kocht ook knopen. Knopen heb je nooit genoeg, namelijk. En van knopen word je heel gelukkig. En op de lapjesmarkt verkopen ze ze in bosjes voor 50 cent of een euro. Dus naar de lapjesmarkt gaan en geen lapjes kopen is moeilijk, maar naar de lapjesmarkt gaan en geen knopen kopen is onmogelijk.

De buit:

Linten voor de kraam van Studio in de Haak op het Paasevent in Lienden (zie hiernaast voor een linkje naar onze blog met de info), een bandje voor langs een rok voor mezelf, twee kleuren rekbare boordstof voor kinderrokjes (ja, ook ik heb 'Allemaal rokjes' gekocht!), dubbelzijdig vlieseline om applicaties te maken, roodwitblauw lint voor koninginnedagprojectjes, zeven soorten knoopjes, schelpjes voor Capitano Uncinetto (niet van de markt maar van de Xenos) en een bloem die ik op straat vond. Ik kan weer even vooruit!