Italiaanse folk en (POPPETJE)s

Een terugkerend probleem bij eigenlijk alles wat ik doe is een overschot aan inspiratie en een gebrek aan tijd, een combinatie die zichzelf in stand houdt. Ik hoef nooit bang te zijn geen ideeën meer te hebben, maar het betekent ook altijd een hoofd vol niet-gemaakte projecten en daarmee een zekere onrust. En het wordt hoe langer hoe erger, want ik spaar zo'n beetje hobby's en ik begin op steeds onwaarschijnlijkere plekken inspiratie te vinden voor alles wat ik doe.

Een voorbeeld: ik ben fan van een Italiaanse band, de Modena City Ramblers. Een goede vriendin van me en ik hebben de muziek via een Italiaanse vriend leren kennen en als ze in Nederland spelen, gaan we er naartoe. Het zal niet verbazen dat zo'n concert, waarbij we de heren Italianen ook altijd even spreken (dat is het voordeel fan te zijn in een land waar niemand ze kent), mij altijd inspireert om weer veel viool en gitaar te spelen en mijn Italiaans beter bij te houden. Vorig jaar was de frustratie niet uit mijn woorden te komen zelfs de aanleiding om een cursus Italiaans in Florence te volgen.

Minder voor de hand liggend is misschien dat deze stoere mannen mij ook inspireren voor mijn creaties voor Studio in de Haak en dan met name in de naamgeving. Zo hebben niet alleen de ijsjes op een hoorntje een Italiaanse naam, maar ook het eerste ijsje ooit: dat heet namelijk Ice, vernoemd naar de bassist van de band, Massimo, wiens bijnaam Ice is. Of ie er blij mee is weet ik niet, maar in mijn beleving heeft (POPPETJE) Ice op de een of andere manier iets weg van Massimo en tja, Ice is gewoon een hele coole naam voor een ijsje natuurlijk!

Ook voor de poppenkleertjes kwam er inspiratie uit Italië: het thema 'Het circus komt' associeerde ik met het nummer 'Clan Banlieue', dat gaat over het zwervende leven. In dat liedje komen steeds reeksen plaatsnamen voor en met name de combinatie 'Zandvoort, Montecavolo' sprak tot mijn verbeelding. Een thema voor de namen van de kleertjes was geboren en Zandvoort en Montecavolo (dat overigens in Noord-Italië ligt) werden daar natuurlijk onderdeel van.

Afgelopen weekend gingen we naar twee concerten. Op de nieuwe cd staat een liedje dat 'Que viva Tortuga' heet en daarom had ik mijn piraten t-shirt (met schedel en botten erop) aangetrokken. Dat leverde me een compliment vanaf het podium op (we stonden vooraan) en bracht mijn gedachten op piraten: voilà, een nieuw thema. Voor ooit, als ik nog eens door de inspiratie heen gehaakt raak.