Avondwandeling

Als het mooi weer is en 's avonds schijnt de zon, dan kan ik niet binnen zitten. Ik krijg dan de kriebels en moet naar buiten. Dit jaar waren ze er nog niet veel geweest, die avonden, maar vanavond ging ik op pad. Met een appeltje in de hand en de (nieuwe) mobiel in een tasje (jurk dus geen zakken!) voor foto's liep ik door de stad, langs de drukbevolkte terrassen, naar buiten.

Het liefst wandel ik over paadjes. Ik ga daar van huppelen, rennen en springen. Een beetje dan, want ik ben natuurlijk eigenlijk al een mevrouw... Maar ik word daar blij van, het voelt zoveel avontuurlijker dan lopen over de weg, als je het gras aan je tenen voelt, moet uitkijken met je blote benen en slippers voor distels, brandnetels en slakken (dat laatste ging mis dit keer, ieuw!) en af en toe moeilijk met je jurkje over het prikkeldraad moet stappen.

 

Ik liep langs jongeren die chillden aan het water, vrolijke bekenden ('Hé Judith! Heb je de zon gefotografeerd?'), een skater en schapen in de boomgaard.

 

 

 

 Ik wilde dat ik kon fotograferen wat ik echt zag, met mijn pluk haar voor mijn ogen erbij en die gouden glans in plaats van het donker dat tegenlicht op de foto veroorzaakt. Het was zo lekker in de zon en hij kleurde alles zo mooi! Ik hou van de zomer.