Damesmuts Thetis en babymuts Kikker

Ik heb een wat moeizame verstandhouding met projecten die wat langer duren, dat heb ik wel eens eerder verteld. De laatste weken had ik er twee: een damesmuts in puffstitch en een babymutsje. Van die eerste had ik het verwacht en die had ik dan ook als project ernaast opgezet: tussen de andere maaksels door met enige regelmaat een toertje of twee haken, dan is het te doen. Uiteindelijk was ie af en aangezien ik bij Grieks net bij de dood van Patroklos en Achilles' gesprek met zijn moeder beland was, vernoemde ik de muts naar deze zeegodin: Thetis

Babymutsen gaan normaal gesproken heel snel, vandaar dat ik als normaal project naast de damesmuts daaraan begon, maar dat viel tegen! Het superschattige groene wolletje-uit-de-aanbieding waarmee dit project überhaupt begon, bleek namelijk toch echt naald 3 te vragen en ook een babymuts in stokjes bleek tamelijk eindeloos te duren met naald 3. Halverwege was ik het echt zat! Maar goed, ik ken mezelf, en om te voorkomen dat ik nog meer projecten tegelijk zou hebben lopen en helemaal niks meer afmaakte, pakte ik mezelf streng aan en haakte stug door. Alsof de wol tegen mij samenspande zat ik ook nog te klooien met het tellen bij de ogen en werd ik nog chagrijniger, maar toen ik de grote glimlach erop borduurde, wist ik weer waarom ik dit project begonnen was: omdat ik precies dit plaatje voor me zag toen ik de groene wol uit de opruimingsbak viste!