Een antiek everzwijn

Het eindexamen Grieks van komend jaar gaat over Homeros, de Odyssee om precies te zijn: het oude verhaal over de held Odysseus die na 10 jaar oorlog voeren in Troje (om één vrouw nog wel), ook nog eens 10 jaar op zee moest zwerven en de nodige avonturen en rampen beleven, voordat hij eindelijk zijn vrouw en zoon en land weer terug zag.

Toen ik begon met voorbereiden voor de eerste lessen, pakte ik mijn exemplaar van de Griekse tekst uit mijn studietijd erbij. Bij klassieken staan er met enige regelmaat boeken op je boekenlijst die alleen nog tweedehands te krijgen zijn, en dit was er zo een. Het is een mooi, oud boek met een bruinrode kaft waar niet meer op staat dan 'Homerus. Ilias. Odyssee.', in kleine gouden letters in een vierkantje middenop. De bladzijden zijn gelig en dun en staan simpelweg vol met Griekse tekst. Ik houd van dat boek.

Het leuke aan tweedehands dingen is dat ze vaak sporen vertonen van hun vorige leven. Zo staat voorin dit boek: 'Geschenk van G4 bij mijn afscheid van het Heymanslyceum', met daaronder een rijtje namen (voorletter en achternaam). Ehm, ja, stel je even voor: Homeros als cadeau voor een vijftien- of zestienjarige jongen. Het is dan ook gedateerd in 1960. Verder staat er ook nog 'potloodaant. H' en twee doorgekraste prijzen. Achterin zit ook nog een mysterieus kaartje met 'maandag 1 mei zijn onze kantoren de gehele dag gesloten', waarop regels Grieks met deels Nederlandse en deels Engelse vertaling zijn gekrabbeld en Engelse spreuken. Aan het handschrift te zien, is ook dit kaartje van deze eerste eigenaar van het boek.

Deze anonieme gymnasiast heeft bovendien aantekeningen in de tekst gemaakt (dat zijn dus de potloodaant.). Gezien de opmerking van de boekwinkel heeft mij dat geld gescheeld, maar ik heb er af en toe dankbaar gebruik van gemaakt tijdens mijn studie. Het zijn prima aantekeningen. Inmiddels zijn ze bij sommige passages gemengd met mijn eigen collegeaantekeningen.

Eén keer heeft mijn voorganger me ontzettend aan het lachen gemaakt tijdens een college. Hij heeft namelijk bij de passage waar Odysseus herkend wordt aan zijn litteken en vervolgens verteld wordt dat hij dit gekregen heeft door een aanval van een wild zwijn, een allerschattigst zwijntje getekend. Dus toen ik vorige week Homeros erbij pakte, was dat ook een van de eerste dingen die ik deed: even het zwijntje opzoeken! Ik denk dat als we bij dat stuk zijn, ik mijn boek maar een keertje meesleep naar school, om de meiden van 6 Grieks (want het zijn alleen meiden) kennis te laten maken met het woeste everzwijn dat Odysseus zijn litteken bezorgde: