De schijt aan haken

Als kind naaide ik al kleertjes voor poppen, beren en barbie's. Als tiener kwamen daar rokjes en jurken voor mezelf bij, met (zeker in het begin) een beetje hulp van mama. De afgelopen jaren had ik zo nu en dan een projectje, vaak in een vakantie, maar sinds we (POPPETJE) zijn gestart, ben ik weer helemaal aan de handwerk. Als ik twee dagen niet heb gehaakt, is dat lang (en mijn werk blijkbaar te druk!).
En dat geknutsel heb ik niet van een vreemde. Mijn moeder vond het namelijk belangrijk dat wij kleren hadden die we leuk vonden, en ik had als peuter al de onuitroeibare gewoonte kleding te willen die niet in de mode was. En dus ging dan toch de naaimachine weer op tafel of de breinaalden uit de koker om en mij en mijn zusje van een trui of een jurk te voorzien. Spannend was dat altijd, ik weet nog goed hoe ongeduldig ik dan wachtte tot het af was. Want gelukkig was ik wel een dankbare bestemming voor al dat werk. Mijn roze kabelvest, de trui met het ijsje (ook al zat er zwart in...), een ballonrokje, de zonnejurk met beren en mijn groengeruite Ot en Sienjurk: ik was er heel gelukkig mee.
En je snapt het waarschijnlijk al wel, ook mama had het niet van een vreemde. Mijn oma was ook een fervent handwerkster, en wel van het soort projecten waar ik bij voorbaat de moed al bij zou verliezen. Zie je mij al een tafelkleed haken?! Een van de dingen die ze heeft gemaakt, is een setje onderzetters voor ieder kleinkind, als cadeau voor zijn of haar huwelijk. Zes onderzetters per kleinkind, en als ik me niet vergis twintig kleinkinderen. En dan zijn al die kleinkinderen nog niet eens de enigen die zo'n setje hebben, ze heeft ze aan nog wel meer mensen cadeau gedaan.
Op een gegeven moment dacht oma dat ze de huwelijken van haar nog ongetrouwde kleinkinderen misschien wel niet meer mee zou maken en gaf ze die alvast hun onderzetters. Toen mijn zusje en ik ze kregen, maakte mama bovenstaand rekensommetje en toen sprak oma de legendarische woorden: 'Je snapt zeker wel dat ik een beetje de schijt aan haken heb gekregen.' Dus als ik weer eens halverwege een project mijn ijver dreig te verliezen, denk ik aan oma en haar onderzetters. Niet zeuren maar doorhaken, Judith, wat stelt zo'n (POPPETJE) nou eigenlijk voor?!