Lapjesmarkt

Vanmorgen ging ik met Wendy (die overigens hier ook blogt) naar de lapjesmarkt in Utrecht. Het concept van een lapjesmarkt vind ik geweldig. Dat ouderwetse, truttige dat tegelijkertijd ook heel cool kan zijn, dat vind ik echt leuk. Dat degelijke huisvrouwen en hippe alternatievelingen ineens iets gemeen blijken te hebben. Dat zo'n marktkoopman of -vrouw weliswaar geen idee heeft waarom jij zo wild wordt van dat ene stofje of waarom je in hemelsnaam een lila petticoat zou willen maken, maar je wel precies kan vertellen hoeveel stof je nodig hebt of welk garen er dan het beste voor is. Dat die lap slordig afgeknipte stof in dat witte plastic zakje volgende week toch echt een sexy jurk of een honderdcomplimentenrokje is. En de restjes ooit een (POPPETJE).
Goed, de dames gingen dus op jacht naar stofjes en fournituren. Er was genoeg leuks te vinden, en genoeg lelijks dat we lekker lieten liggen. Met zere armen van de tasjes, een klein fortuin lichter en héél erg koud eindigden we onze tocht in de kroeg.

Met muntthee, appeltaart en mens-erger-je-niet (gespeeld met onze gloednieuwe knopen, want er waren maar twee pionnen) kwamen we bij en maakten we de balans op: allebei veel leuke dingen gekocht, maar niet gevonden wat we zochten. De retrostofjes waar we zo op hadden gehoopt, bleken niet op de markt te koop. En waar ik dus had gedacht de komende tijd een sjaal en een schort te maken, worden het nu een rokje en een petticoat. Ook leuk.

De aanwinsten: alles voor een lila petticoat (voor onder de welbekende cirkelrok); een trutterig stofje met barokmuzikanten dat een rokje gaat worden plus rits en garen; twee superschattige lintjes; 5 soorten retro knopen met nog onbekende bestemming; (POPPETJE) ogen.