Het eerste (POPPETJE) jurkje!

(POPPETJE) is op het moment aan het uitbreiden. We gaan namelijk in juni op de Kloosterfair staan, dus dan moet er een kraam volgehaakt en -gemaakt zijn. We hebben inmiddels twee helpers erbij die meehaken en we zijn het assortiment aan het uitbreiden: Wendy heeft babyslofjes ontworpen en ik ben inmiddels aan de gang met poppen- en babykleding. En er staat nog veel meer in de planning, dus houd ons in de gaten en kom naar de Kloosterfair!

Het idee voor een jurkje had ik al een tijdje volledig uitgewerkt in mijn hoofd. Het was dus nog maar een kwestie van tekenen, knippen, naaien. En zo simpel was het dit keer eigenlijk ook wel. Voor de juiste verhoudingen nam ik mijn pop Tom als model. Ik heb namelijk geen meisjespoppen meer, ik heb alleen de dierbaarste bewaard en dat was Tom. Die arme jongen...

Tijdens het opmeten kwam ik erachter dat mijn kind er wel erg armoedig bijliep. Zijn hippe retrokleren zijn namelijk originele vintage en door het vele dragen en spelen enigszins versleten, maar bovendien waren ze erg vies. Ik laste dus een pauze in om Toms kleren te wassen en beloofde hem bovendien binnenkort ook iets nieuws voor hem te maken. Terwijl zijn kleren droogden op de verwarming, keek Tom gewikkeld in een dekentje op de bank toe hoe ik het jurkje knipte.



Na het knippen kwam de grote uitdaging. Het jurkje moest namelijk tweezijdig te dragen worden. Hoe dat in elkaar moest zitten, was me duidelijk, maar hoe je dat dan in elkaar moest zetten... Uiteindelijk moest ik een keer een naadje weer loshalen. Voor degenen die het ook willen proberen: zet van een van de twee kleuren de zijnaden van onder tot aan het armgat vast. Zet vervolgens de andere kleur er vanaf boven tot en met het armgat aan. Zet dan de zijnaden van onder tot het armgat van de tweede kleur vast. Zoom beide kleuren tezamen. De grote kunst is om de aansluiting onder het armgat netjes te maken en de zoom gelijk. Dat laatste kun je makkelijker maken door een van de twee kleuren net onder de ander uit te laten piepen.

Natuurlijk kon ik het Tom niet aandoen het jurkje hier te showen. Bovendien was de maat net iets groter uitgevallen. Dus vroeg ik Wendy of een van haar poppendames het zou willen showen. Animo genoeg, maar de dames (en heren) bleken allemaal al een beetje groot voor het jurkje. Alleen Bloemkoolpop paste er nog net in. Als een volleerd model poseerde ze voor de camera.

Met trots presenteer ik u: het eerste (POPPETJE) jurkje.  

DIY stoompan

Donderdag liep ik in de Albert Heijn en zag dat de bapao's in de aanbieding waren. Ik dacht: o, die heb ik lang niet op! en nam ze mee. Ergens halverwege mijn rondje door de winkel begon me te dagen waaróm ik die al zo lang niet op had: de magnetronfunctie van mijn combi-oven is al een hele tijd stuk. Dan kan je dus geen bapao's magnetronnen. Maar goed, ze lagen al in mijn mandje en ik had er net zo'n zin in gekregen, dus ik besloot dat ik er thuis wel iets op zou vinden.
De verpakking bleek bij nadere bestudering als alternatief voor de magnetron de stoompan te noemen. Best logisch, want echte bapao's komen daar ten slotte ook uit. Nu heb ik geen stoompan, maar ik weet wel hoe die van mijn moeder eruit ziet (en die kon bapao's stomen!): een pan met een soort vergiet erboven en een deksel. En toen ik het zo bekeek, kwam ik tot de conclusie dat ik wel een stoompan had: een pan met een echt vergiet erboven en de deksel erop. Werkte perfect, er past alleen maar 1 bapao tegelijk in.

Ik houd van bloemetjes

Commercial break

Nu in de winkel bij de Roode Haen in Culemborg:

De familie Muis, Flora en Henk (by Wendy)

Gianni P., Frits en Ying (by Judith)

Weer thuis maar nog steeds te koop via mij:

Benny Bunny, Ice, Noortje en Pirouette (by Judith)

(POPPETJE)

designed and handmade by Wendy & Judith



Herten in de tuin

Ik houd van hertjes. Even voor de duidelijkheid: daar versta ik dan ook reeën onder. Waarschijnlijk omdat we vroeger altijd hertjes gingen voeren in het park. Lieve mama-herten, hele schattige baby-hertjes en dan zo'n groot en altijd een beetje booskijkend papa-hert, dat je eigenlijk niet durft te voeren. Als we in het bos gingen wandelen, vroeg ik me altijd af waar de hertjes zich dan verstopten. Die schenen dan namelijk te slapen en ik kon me niet voorstellen dat ze dan niet regelmatig liggend op de grond door wandelaars werden gezien (want wilde hertjes zijn verlegen, dus die zouden dat niet willen!). Een mysterie, die herten.
En ook nu is het altijd nog een beetje magisch als je er een ziet. Alhoewel, we zijn van de zomer met de scouting op kamp geweest bij Zandvoort, en op dat terrein zaten zoveel herten, dat het na drie dagen bijna doodgewoon was om af en toe oog in oog te staan met  zo'n beest op 5 meter afstand. Ze stonden in de keuken. Dus konden we eindelijk een van de favoriete scoutingliedjes naar waarheid zingen: 'oh oh, ik heb zo'n last, van herten in de tuin, van herten in de tuin...'

Hier bij Huize Judith lopen er geen herten in de tuin, dan zouden ze eerst het dak op moeten klimmen (dus zolang de Sint ze niet in dienst neemt, zal dat wel niet gebeuren), maar er loopt sinds gister wel een hertje in de woonkamer. En daar heb ik helemaal geen last van, dat vind ik geweldig! Ik heb hem gekocht bij de Roode Haen, toen we onze (POPPETJE) kinders erheen gingen brengen. Hij keek me al maandenlang smekend aan als ik in de winkel kwam, en nu ben ik dus gezwicht. Hij heeft alleen nog geen naam. Dus als iemand een suggestie heeft? Let op, als je reageert, scroll dan na het posten nog even naar beneden, je moet ook nog een woord overtypen voor de anti-spam, anders komt je reactie niet aan.

En dan nu: mijn rennende hert!

Af!

Jawel, ik heb een rokje met barokmuzikanten! Hij is af.
Zaterdagavond ben  ik gelijk begonnen met zoeken naar een patroon en met behulp van Mme Zsazsa's beschrijving tekende ik een patroon op maat. Dat viel nog niet zo mee, maar uiteindelijk zag het eruit alsof het wel zou kunnen kloppen.
Zondagmiddag maakte ik een schoolexamen Grieks voor de 6e klas en in mijn pauzes speldde ik de patroondelen af en knipte ze, wat overigens niet echt ontspannende pauzes opleverde, aangezien ik daarbij minstens zo hard moest nadenken als bij dat Grieks (dat klinkt misschien gek, maar ja, dat Grieks, daar zit ik op he, dat naaien doe ik er zo maar een beetje bij).
Maandagavond zette ik het beleg aan de taille, een klusje dat nogal wat van mijn ruimtelijk inzicht vergde (ik moet altijd ontzettend nadenken om geen delen binnenstebuiten aan te naaien!)
Gister had ik gehoopt eraan verder te kunnen, maar toen mailde ik een halve reisgids aan tips over Griekenland aan een oude bekende. Leuke avond, maar geen vorderingen aan mijn rokje.
Vandaag wist ik met een voorband in bijzonder dubieuze toestand toch zonder problemen naar huis te fietsen en had ik dus een hele avond om het klusje af te maken. Hoera!

Of nou ja, zo leuk is dat eigenlijk niet hoor, zelf kleding maken. Ik ben best een net meisje, maar zo achter de naaimachine vloek ik altijd wat af. Dit keer werkte alles nog best wel mee, waarschijnlijk omdat er geen tijdsdruk op zat, maar ik heb al heel wat naaiwerkjes midden in de nacht af zitten maken met vastlopende machines, verkeerd afgespelde bandjes (en de helpende hand al naar bed), spoelen die 10 cm voor het eind opraken.... Frustraties en irritaties. Ook nu wel, maar het bleef binnen de perken.

En toen stond ik toch zowaar om 10 uur de zomen te strijken en had ik een rokje! Na het gevecht met de naaimachine had ik geen puf meer voor een gevecht met de zelfontspanner, dus de aan-foto komt nog wel, voor nu een foto op de grond. En ja, het ziet er scheef uit, dus dat zal het ook wel zijn (al had ik het misschien ook wel rechter neer kunnen leggen). Ik ben geen nette naaister. Je moet ook niet naar de binnenkant kijken. 'Zoiets ongeveer' is mijn motto. Maar als ik het aan heb ziet het er heel netjes uit en lijkt het net recht. En dat is natuurlijk de hele essentie van goed gekleed gaan: je bedondert de boel gewoon aan alle kanten en dan ziet het er fantastisch uit. Ben ik best goed in, al zeg ik het zelf. Het grootste motiefje zit trouwens heel mooi in het midden aan de voorkant, maar dat is toeval. Niet verder vertellen...

Googlebaar

Jawel, dat ben ik. En nee, dat heb ik niet uitgeprobeerd (althans, zo kwam ik er niet achter, daarna heb ik natuurlijk wel even geprobeerd wat voor een rare woorden je moet intypen om bij mij uit te komen), maar dat kan ik zien in mijn statistieken. Daar staat namelijk vanaf wat voor een sites lezers bij mij terecht komen. En naast de logische opties zoals daar zijn hyves, facebook en blogs van volgers (alsof ik er 100 heb, maar toch, ze leveren me lezers op), en nog wat vage sites die me niks zeggen, staat daartussen ook Google. Met als zoekwoord: 'kledingpoppetje'. Mocht deze lezer hier nog een keer langs komen, mag ik dan vragen wat een 'kledingpoppetje' is?!

Lapjesmarkt

Vanmorgen ging ik met Wendy (die overigens hier ook blogt) naar de lapjesmarkt in Utrecht. Het concept van een lapjesmarkt vind ik geweldig. Dat ouderwetse, truttige dat tegelijkertijd ook heel cool kan zijn, dat vind ik echt leuk. Dat degelijke huisvrouwen en hippe alternatievelingen ineens iets gemeen blijken te hebben. Dat zo'n marktkoopman of -vrouw weliswaar geen idee heeft waarom jij zo wild wordt van dat ene stofje of waarom je in hemelsnaam een lila petticoat zou willen maken, maar je wel precies kan vertellen hoeveel stof je nodig hebt of welk garen er dan het beste voor is. Dat die lap slordig afgeknipte stof in dat witte plastic zakje volgende week toch echt een sexy jurk of een honderdcomplimentenrokje is. En de restjes ooit een (POPPETJE).
Goed, de dames gingen dus op jacht naar stofjes en fournituren. Er was genoeg leuks te vinden, en genoeg lelijks dat we lekker lieten liggen. Met zere armen van de tasjes, een klein fortuin lichter en héél erg koud eindigden we onze tocht in de kroeg.

Met muntthee, appeltaart en mens-erger-je-niet (gespeeld met onze gloednieuwe knopen, want er waren maar twee pionnen) kwamen we bij en maakten we de balans op: allebei veel leuke dingen gekocht, maar niet gevonden wat we zochten. De retrostofjes waar we zo op hadden gehoopt, bleken niet op de markt te koop. En waar ik dus had gedacht de komende tijd een sjaal en een schort te maken, worden het nu een rokje en een petticoat. Ook leuk.

De aanwinsten: alles voor een lila petticoat (voor onder de welbekende cirkelrok); een trutterig stofje met barokmuzikanten dat een rokje gaat worden plus rits en garen; twee superschattige lintjes; 5 soorten retro knopen met nog onbekende bestemming; (POPPETJE) ogen.

Inspiratie

Inspiratie komt altijd met vlagen, en op het moment heb ik weer zo'n flow waarbij de ideeën bij bosjes uit de lucht komen vallen. Bij (POPPETJE) zijn we alweer bezig met Valentijn. Nu vind ik dat normaal als ik geen vriendje heb niet zo'n superleuke dag en als ik er wel een heb interesseert het me ook niet bijzonder, maar ik moet zeggen dat het wel leuke (POPPETJE)s oplevert. Als er iets is waar ik een hekel aan heb, zijn het van die beren met hartjes, dus ik ben een andere weg ingeslagen: (POPPETJE)s met z'n tweeën. Onschuldig als ze zijn, zijn ze meer vriendjes dan geliefden, maar daarmee juist wel heel Valentijn, vind ik.
Buiten (POPPETJE) zijn er nog plannen voor een retro schort (denk übertruttig!) en een 'snode sjaal' (met dank aan de stoffige juffertjes), dus binnenkort zoeken we de lapjesmarkt maar eens op.

Eén nadeel aan al deze inspi: het levert een takkenbende op!

En dan heb je de vloer nog niet gezien. Maar lief vogeltje wel he? Als je hem tenminste kunt vinden tussen alle zooi...

Rails!

Zaterdagavond liep ik, zoals wel vaker, een klein half uurtje rondjes op Utrecht Centraal, kwestie van slechte aansluiting in de avonduren (wat dan vaak weer leidt tot avonturen). En of het nu was omdat ik voor de verandering eens geen muziek had om in mijn hoofd mee mee te zingen of dansen, of misschien omdat ik heel nodig naar de wc moest (fijn, zo'n reis met sprinters als het toilet op het station al dicht is...) of omdat ik een reepje (h)eerlijke chocola had gekocht, voor het eerst liep ik daarbij in de bocht terug aan het einde van de hal netjes over het lijntje blauwe tegeltjes op de vloer. Ik maakte de bocht wat ruimer om een eenzaam zwart tegeltje mee te pikken en keek vervolgens om me heen of dat ene zwarte tegeltje daar toevallig zat of ook nog bij een patroon hoorde. Er bleken er vier in een rechthoek te zitten, ver van elkaar, maar blijkbaar toch bedoeld als patroon. En toen zag ik ineens ook het andere patroon: op de vloer van Utrecht CS staan gewoon rails! Nooit gezien! Nou ja...

Beginjaarsoverzicht

Aangezien 2010 een voor mijn doen bijzonder stabiel jaar was, het eerste in meer dan 10 jaar zonder veranderingen op gebied van werk/studie, woonplaats of relatie, heb ik het eindejaarsoverzicht dit jaar overgeslagen. (POPPETJE), een korter kapsel en een paar mooie reizen, dat was 2010.
En is het eigenlijk ook niet veel interessanter om te kijken wat het nieuwe jaar tot nu toe heeft gebracht? Ik bedoel, 2010 is zo... 2010.

Nieuwjaarsdag begon ik gezellig met vrienden. Een goed begin. Ik begon een nieuw haakproject (een miniversie van mijn buurchihuahua) en vond een schat: een muts en vingerloze handschoentjes die ik al jaren kwijt was! Als dat geen teken is... 's Avonds met Wendy onze (POPPETJE) van het jaar wedstrijd online gezet, dus ook (POPPETJE) ging goed het nieuwe jaar in!

Zondag moest ik weer aan het werk, en dat was ook het eerste moment dat ik dat weer zag zitten. De vakanie was net lang genoeg.

Maandag had ik een relaxte eerste schooldag en schreef mijn eerste blog hier. Nog zo'n goede start!

Dinsdag was minder vrolijk: mijn arme Kronan scheurde zijn velg op weg naar school. Een gapende wond, waardoor je zomaar op de binnenband keek. Gelukkig tegen het eind van onze tocht van een uur, maar toch pijnlijk.

Woensdag bracht ik Kronan naar de dokter in Nieuwegein. De tocht er naartoe was bar, over fietspaden vol bobbelig ijs. Dat moet een hel zijn geweest met een gescheurde velg, maar dappere Kronan gaf geen kik. De fietsenmaker leek ook enigszins geschokt door de omvang van de verwonding. Ik vond het een naar gevoel mijn lieveling achter te laten bij een onbekende en ging met een raar gevoel de tram in.

Donderdag was gewoon donderdag, al moest ik dus lopend naar de Zumba en hadden we les van iemand anders, omdat Gio bezig was wereldkampioen line dance te worden. En werd ik de trotse eigenaresse van een 8 schots klappertjespistool! Ik keek ook een documentaire over Bond girls, ter voorbereiding op vrijdagavond.

Vrijdag kreeg ik na mijn laatste les een aangename verrassing: de fietsenmaker stond op mijn voicemail, ik kon Kronan ophalen! Het was een gelukkig weerzien. Kronan was weer helemaal fit en leek niet al te zeer van slag door de ervaring, al voelt hij zich duidelijk nog niet op zijn gemak met een glimmend zilveren achtervelg. Gelukkig is het voorlopig donker als we naar school gaan en met dit modderweer zal de glim er in ieder geval snel af zijn en dan valt het echt niet meer op.
's Avonds hadden we nieuwjaarsfeestje op de scouting, in het thema James Bond. Ik haalde mijn designed by Percy Irasquin, handmade by Judith gouden jurk weer eens uit de kast en verstopte daaronder mijn klappertjespistool. Bond girl spelen is wel een beetje koud in de winter... Onze explorers bleken topacteurs en -regisseurs/producers en de dubbelpremiere van de nieuwste Bondfilms inclusief making of was een groot succes.

Al met al geen slechte week dus, afgezien van het drama van Kronan, maar ook dat liep toch goed af. Ik zie het wel zitten met 2011!

Achterblijvers

Deze jongens zitten al sinds de zomer op mijn verwarming. Ze hebben al heel wat (POPPETJE) broertjes en zusjes zien komen en gaan, maar zij zijn al die tijd gebleven. Ik heb ze net nadat de eerste lading naar de winkel was gegaan gemaakt, in een tijd dat ik nog niet altijd bezig was met een opdracht of een kadootje.
Het is de bedoeling dat ze binnenkort van plek gaan ruilen met een paar (POPPETJE)s die al een tijd in de winkel liggen, maar ik moet zeggen dat mama Judith het daar wel moeilijk mee heeft. Ik houd van al mijn (POPPETJE)s, maar met sommige heb ik toch meer dan met andere en deze drie behoren zeker tot mijn persoonlijke favorieten. Dus terwijl ik nog even van hun gezelschap geniet, wil ik ze aan jullie voorstellen.
De oudste van het stel zit rechts, Frits de eekhoorn. Meestal knabbelt hij met een enigszins zorgelijk gezicht op een eikeltje. Frits is lief en een tikje schichtig en helemaal ontworpen door mij. Hij heeft zich van de herfst erg vermaakt in mijn herfsttafel, maar zit nu het winter is zelfs op de verwarming af en toe nog te rillen.
In het midden zit Ying, van Chinese afkomst. Ik dacht aanvankelijk dat hij een hele schattige panda zou worden, maar toen hij af was, bleek hij toch een beetje lijp. Wat er precies in zijn hoofd omgaat, kom je nooit te weten, soms denk ik dat hij niet helemaal met beide benen op de grond staat. Hij is een beetje een party animal.
Links zie je Gianni P. (voor Pistacchio). Zoals je aan zijn uiterlijk waarschijnlijk al wel had gezien, is hij een Italiaan. Hij is een tikje macho, maar wat vooral opvalt, is dat hij altijd vrolijk is. Bovendien moet ik de vrouw nog ontmoeten die niet onmiddellijk smelt bij die stralende glimlach! Hij houdt erg van de zomer, maar een beetje kou vindt hij ook niet erg.

Drie totaal verschillende karakters dus, maar ze lijken het goed met elkaar te kunnen vinden. Mama is daarom blij dat ze in ieder geval samen naar de winkel zullen gaan en nog even steun aan elkaar hebben voordat ze echt het avontuur opzoeken in de grote, boze wereld. Ik zal ze wel missen!

De rok achter de blog

Toen ik de rok achter dit bericht wilde maken, heb ik heel wat afgezocht op het internet voor een recept voor een cirkelrok. Uiteindelijk heb ik op basis van wat ik allemaal vond zelf bedacht hoe het volgens mij moest, en dat is goed gelukt. Het patroon is eigenlijk heel simpel en niet moeilijk te maken. Dus om andere '50s fans op weg te helpen: how to cirkelrock and roll!

Ingredienten:
* stof (gewoon zomerse katoen valt mooi) 2m met 1,5m stofbreedte
* rits
*bandje voor de zoom (voor 1,5 meter doorsnee een kleine 5 meter)
* bijkleurend garen

1) Rekensommetje 1: je gaat twee cirkels op een lap stof tekenen. De buitenste wordt de zoom van de rok, de binnenste komt om je taille. Dat betekent dat de omtrek van de binnenste cirkel de omtrek van je taille (of hoe hoog of hoe laag je de rok ook wilt laten hangen) wordt. De omtrek van een cirkel is 2π keer de straal, dus reken uit: taille-omtrek gedeeld door 2π. Dit is de straal van de binnenste cirkel. Maak een 'passer'  met een touwtje van deze lengte en een potlood/krijtje (afhankelijk van de stofkleur).

2) Rekensommetje 2: de straal van de grote cirkel is de lengte van de rok plus de straal van de binnenste cirkel. Als je minder moeilijk wil doen: 1,5 meter doorsnede (dus een cirkel die precies op 1,5m stofbreedte past) is net lang genoeg voor een knielengte rok voor een lange meid. Straal is dan dus 75 cm. Maak ook hiervoor een touwtje.

3) Tekenen: vouw de stof dubbel, goede kant naar binnen. Zet of houd het uiteinde van het korte touwtje vast op het midden van de vouw. Teken zo een halve grote en kleine cirkel. Meet voor de zekerheid de afstanden even na (omtrek middelcirkel=taille; middelcirkel-buitencirkel=roklengte). Knip de stof dubbel. Nu heb je een soort donut. Je kunt hem vast  'aantrekken'  voor t idee :)

Let niet op de serpentines, het was net carnaval geweest toen ik de rok maakte....

4) Tailleband en rits: knip een strook stof die ruim zo lang is als de tailleomvang en twee keer zo breed plus 2 cm. Speld hem om taille van de rok, dubbelgevouwen met de goede kant naar buiten en dan met de geknipte randen op de rand van de binnenste cirkel. Naai vast. Zorg dat van beide uiteinden van de band een dikke cm los blijft met daartussen een cm taille zonder band, voor de rits.

Knip een opening voor de rits op de juiste lengte op de plek waar de uiteinden van de tailleband bij elkaar komen. Speld rits en uiteinden van de tailleband af en naai vast. (Als je nog nooit een rits hebt ingezet, zoek dan eerst even op hoe het moet, om ellende te voorkomen)

5) Zoom: de zoom van een cirkelrok loopt rond en is ontzettend lang. Rondzomen is een hel, dus bespaar jezelf een hoop ellende door hem af te werken met een kantje/bandje. (Een nog makkelijkere oplossing is om de rok uit een rond tafelkleed met de juiste omtrek te maken, maar dan moet je wel net een leuke vinden...) Zigzag eerst langs de zoom om rafelen te voorkomen, zet er vervolgens het bandje op. Evengoed nog een hels karwei, maar mooier en makkelijker dan zomen. Klaar!

Een nieuwe blog

Aangestoken door (POPPETJE) collega Wendy ga ook ik aan de blog. Niet dat ik nog niet blogde: ik schreef al jaren stukjes op mijn MSN Space en Hyves. Maar MSN Spaces is niet erg populair meer sinds de gele sterretjes die nieuwe berichten meldden uit Messenger zijn verdwenen en ook op Hyves word ik niet zo erg meer gelezen. Bovendien vind ik het heel leuk dat ik hier mn stekkie helemaal Judith kan maken met achtergrondjes enzo.   

Waar ik over ga bloggen? Tja, geen idee. Over vanalles. Wat maar in me opkomt en de moeite van het schrijven waard is. Vandaar de titel: schrijfsels. Een woord dat voor mij staat voor alles dat met inspiratie op papier is gezet, of het nu een verhaaltje, een gedicht, een liedje, een lijstje of wat dan ook is.

Ook de achtergrond past bij deze filosofie. Wat je ziet is een zelfgemaakte cirkelrok, geinspireerd door een Elvis-feestje op de scouting, gemaakt van een stofje waar ik later ook nog een (POPPETJE) knuffel van heb gemaakt. Deze rok staat symbool voor veel van mijn hobby's en interesses waar ik ongetwijfeld over zal schrijven: over zelf dingen maken, kleding, (POPPETJE), muziek, dansen, scouting, retro-dingen, inspiratie uit stereotypen, verkleden, nieuwerwetse truttigheid, kortom: schrijfsels over haaksels, maaksels, denksels, vindsels, kooksels, leessels, reissels...

Ik hoop dat je mijn blog met plezier leest en af en toe een reactie achterlaat!

Judith