Glauco

Inspiratie is een kadootje: het valt zomaar op je bord. Vervolgens moet je er dan iets mee doen, dat is dan aan je eigen creativiteit.

Mijn inspiratie kwam dit keer uit een surprise-ei, zij het met enige vertraging. Dat ei werd namelijk al opgegeten met de Paasparty die we op scouting hielden op Goede Vrijdag, maar pas vorige week inspireerde dit vogeltje mij tot een nieuw project:

Inspiration is a gift: it just suddenly appears out of nowhere. Then you have to do something with it, and for that you need your own creativity.

My inspiration came from a surprise egg this time, though with a little delay. The egg was already eaten at our scouts Easter party on Good Friday, but it wasn't till last week that this little bird inspired me:

Ik maakte dus een vogel in een boom, maar dan wel een uil. Omdat me dat de makkelijkste vogel leek om te maken (mijn creativiteit is ook gewoon luiheid soms). En ik noemde hem Glauco, omdat het Griekse woord voor uil glaux is en omdat het een Italiaanse jongensnaam is, en om nog een paar redenen die toch niemand snapt en die ik dus ook niet ga uitleggen. Buiten school mag dat gewoon he.

So I made a bird in a tree, but I made it an owl. Because that seemed to be the easiest bird to make (my creativity sometimes consists of lazyness). And I named him Glauco, because glaux is the Greek word for owl and because it is an Italian boys' name, and for some other reasons that no one understands anyway, so I am not going to explain them. Outside school I can just do that.