vrijdag 30 september 2011
Herfstoorbellen
woensdag 28 september 2011
Stom maar leuk
Ken je dat? Dat je weet dat iets eigenlijk best stom is, maar dat je t toch leuk vindt? Als het over een man gaat, kun je dan nog de schuld geven aan je hormonen of je hart, maar ik heb het ook vaak genoeg met dingen waar ik wel een rationeel oordeel over zou moeten kunnen vellen.
Flutromannetjes bijvoorbeeld. Die mannen doen vaak dingen waar ik razend om zou worden en die vrouwen doen dingen die ik mezelf nooit zou vergeten en dat alles kun je na 3 pagina's al voorspellen, maar ik lees ze toch.
Een andere bizarre voorkeur die ik niet kan verantwoorden is een voorliefde voor liedjes waarin de artiesten hun eigen naam zingen. Dat zou geen aanbeveling moeten zijn, maar toch is er een aardige rits te noemen in deze categorie. En niet dat t toeval is, het stukje dat ze de naam zingen vind ik dan ook juist leuk: Rampeneren (Ali -what?-, Yes-R, Partysquad), El Cepillo (Fulanito), Don't wanna go home (Jason Derulo), Sazon (Oro Solido - de naam is weg in de Zumba-versie, en die mis ik dus ook echt dan...), Get Down (it's the Fun Factory with the BSB...), No Diggity (fade to Blackstreet) en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Waar vallen jullie tegen beter weten in op?
donderdag 22 september 2011
Alle kleuren van de regenboog
Mijn computer weigert dienst, maar dan is er nog een telefoon! Ben benieuwd hoe dat werkt...
Ik had het al aangekondigd: ik bleef nog even in regenboogthema. Het garen bleek meer dan ik dacht, en zo kwamen er zelfs twee kindermutsjes! Ik heb nog steeds geen model dat die past, maar Wiebelstaartje is de beroerdste niet en poseerde gewillig, samen met Irini.
Het wat rondere meisjesmutsje met bloemetjes heet 'Love', het rechtere jongensmodel heet 'Peace'.
zaterdag 17 september 2011
Eindelijk een regenboogschildpad!
Ook als het om haken gaat, kom ik altijd tijd te kort, of om het positiever te verwoorden: heb ik altijd ideeën te veel. Ik verzin nu eenmaal veel sneller dan ik haak, en ik haak veel minder dan ik zou willen. Vandaar dat er al een jaar een idee lag voor een regenboogschildpad. De laatste tijd heb ik op de fiets van school naar huis meerdere regenbogen gezien, en zo kwam het idee weer boven. De naam voor deze creatie was er ook al: Irini. Al mijn schildpadjes hebben namelijk een Griekse naam (beroepsdeformatie) en Irini betekent vrede, wat natuurlijk prachtig past bij een regenboog.
Vandaag maakte ik haar af, en de timing is perfect: het is de week van de vrede! Dus terwijl anderen vlaggen met de 'Pace' vlag in regenboogkleuren, doe ik mee met Irini. En het volgende regenboogproject is al in de maak: dat is waar ze op zit. Fijne vredesweek!
zondag 11 september 2011
Gehaakte collega
Gelukkig mag ik altijd op pad met een collega met wie ik een superteam (al zeggen we het zelf) vorm. Na 3 jaar samenwerken zijn we aardig op elkaar ingespeeld. In Rome loopt hij altijd voorop en doet de route, ik loop achteraan en houd de groep bij elkaar. Daarbij klaagden de leerlingen echter wel eens dat hij niet zo lang is en daardoor niet goed te zien. Vorig jaar werd het idee geopperd dat hij als een echte gids met iets herkenbaars op een stokje moest lopen. Een van de leerlingen kwam toen met het briljante idee dat ik een (POPPETJE) van hem moest maken. Ik hield er daarna een heel jaar bewust mijn mond over en kon hem afgelopen week op het vliegveld dus verrassen met een gehaakte versie van hemzelf.
Vervolgens had ik 5 dagen lang het genoegen eens met eigen ogen te aanschouwen dat mijn creatie in zeer goede handen is bij zijn nieuwe eigenaar. Als het (POPPETJE) niet in dienst was bovenop zijn stokje, mocht hij vanuit zijn broekzak Rome bekijken, met een regelmatige aai over zijn bolletje.
Ook de leerlingen waren fan (slechts een meisje voelde zich enigszins voor schut) en al snel had (POPPETJE) een eigen karakter en een eigen plek in de groep. Hij bekeek alle monumenten aandachtig, hield de groep nauwlettend in de gaten vanuit zijn hoge positie en kreeg zelfs eten aangeboden in het restaurant. Al snel bleek ook dat hij net zo van cola houdt als zijn grote vriend.
Hij krijgt een hoofdrol in het filmpje van de reis en ook op de fotoposter, die ik altijd maak voor in het lokaal, zal hij zeker een plekje krijgen. En mocht ik me nog gaan vervelen, dan heb ik nu zeker 10 leerlingen die ook een mini-versie van zichzelf willen...