Winterwarm

Iets meer dan 3 jaar geleden maakte ik mijn koekiemonstermuts, bijpassend bij de wanten die mijn moeder voor me had gebreid. En ik denk dat het zeker 2 jaar geleden is dat ik blauwe fleece kocht voor een colsjaal om de set compleet te maken. Het kwam er niet van, het was niet koud.

Maar dat was het vorige week wel! En aangezien ik op de dag dat de eerste sneeuw voorspelt werd met het OV naar mijn eerste tentamens Italiaans moest reizen, leek een warme sjaal me geen overbodige luxe. En het bleek natuurlijk een karweitje van niks. Waarom ik dat niet eerder had gedaan... tja, het was niet koud (zo'n zelfde verhaal had ik al eens eerder!).

Ik knipte een strook die twee keer zo hoog is als mijn col ongeveer moest zijn en net om mijn hoofd paste, en een rechthoek waar ik een hoofdgat in knipte. Uiteinden col aan elkaar, col in hoofdgat naaien, klaar! Ik vouw de col om naar binnen toe, dubbel om net zo hoog te zijn als de kraag van mijn jas (die vrij hoog en smal is en dus minder geschikt voor een normale sjaal) of iets minder ver om hem over mijn oren en neus te kunnen trekken. Heerlijk warm!

En toen was er nog genoeg stof over om mijn gebreide wanten te voeren, want die zijn eigenlijk helemaal niet zo warm en bovendien wat groot uitgevallen. Ik droeg ze vaak met vingertjes eronder, maar dan worden je vingertoppen nog steeds koud, vooral je duim. Ik vouwde de stof aan beide kanten met de rand naar het midden en dat weer dubbel, zodat ik een zijnaad van de wanten niet hoefde te naaien en ik twee wanten tegelijk kon knippen. Ik trok mijn hand ruim om en knipte dat uit. Toen de eerste aan elkaar genaaid was, bleek de duim te krap en de polsopening te smal. Ik naaide de duim dus opnieuw wat dichter bij de rand en liet een stukje open aan de pols. Ik stopte de fleecewanten vervolgens gewoon los in de gebreide, dat blijft prima zitten. Ik fietste er gelijk mee door de kou naar dansen en kwam zonder koude handen aan! Nu ligt er nog een klein strookje fleece, dus ik denk dat ik mijn muts ook nog met een randje voer (daar experimenteerde ik al wat mee, waarover later meer!), en dan kan ik de winter wel weer door.