Camouflage

Legergroen garen, een stoere kleur, gehaakt in simpele halve stokjes. Sober, strak. In eerste instantie deed deze muts bijna denken aan een legerhelm. Dat kon dus wel wat meisjesachtigs hebben voor het truttig zou worden, besloot ik, en haakte er een schulprandje aan. Gekke combi misschien, maar die werken vaak het beste.
Over de versiering dacht ik een tijdje na. Mijn eerste ingeving was met bruin of lichtgroen bloemetjes en blaadjes erop te maken, maar ik had die kleuren alleen in dun Catania garen, en dat was me te veel werk. Mijn ongeduld leidt vaker tot vernieuwende vondsten, en zo ook nu: op zoek naar iets van een lintje ofzo kwam ik twee legergroene corduroy koorden tegen die uit de boorden van de pijpen van een ribbroek kwamen, ooit. Ik maakte er een bloem mee met de knifty knitter, waar je normaal raffiabloemen mee maakt (of bloemen van cadeaulint, dat gaat ook heel goed).

De uiteinden liet ik er nonchalant aanzitten. Een stoere bloem, passend bij deze stoere muts.

Over de naam hoefde ik niet lang na te denken: Camouflage. Om mee op te vallen.